माझे कुटुंब PRAYAS YOUTH FORUM घर असावे घरासारखे , नकोत नुसत्या भिंती . इथे असावा प्रेम - जिव्हाळा , नकोत नुसती नाती . हे विमल लिमयेचें गीत गुणगुणत मी प्रयास मध्ये प्रवेश केला , सप्टेंबर २०१७ च्या वार्षिक कॅम्पमधून . जवळजवळ ८० च्या आसपास मुले मुली होतीत . नवीन चेहरे , नवीन वातावरण , चिखलीचे मुलींचे वसतिगृह आणि आमचे सिनियर मंडळी . दहा दिवस , २५ शाळा आणि प्रचंड विलक्षण अनुभव . कॅम्प मध्ये नवीन मित्र बनली , नवीन उत्साह मिळाला आणि आयुष्यभर जपून ठेवता येतील अशा छोट्या छोट्या मुलांचे निरागस चेहरे आणि त्यांनी भरभरून दिलेले प्रेम ! या दहा दिवसात जे मी मिळवले ते शब्दात मांडणे थोडे कठीणच तरी एक प्रयत्न करते - कडाक्याच्या थंडीत पहाटेच्या चार वाजता आमची झालेली सकाळ ! प्रार्थना , परिपाठ आणि दैनिक कार्यभार सोपवून दिवसाची सुरुवात होत असताना तांबडे फुटावे आणि रवी किरणांनी पुलकित झालेली मने , असा काही देखावा . Blood Donat
डर जब मैं अगले साल नहीं रहूंगी तो... तब क्या कुछ बदल जायेगा हमारे बिच . यहाँ की ठंडी वैसी ही रहेगी बस्स... हमारा साथ छूट जायेगा. शायद तुम लोग नए कमरेमे जाओगे और... नया दौर, नयी बातें... हमारा आशियाना बदल जायेगा. दोस्ती बदल जाएगी? दोस्तीके चहरे बदल जायेंगे.. और.. हमारी यादें कमरेमे बंद कर .क्या चाबी कही खोजाएगी... मुझे कभी डर नहीं लगता, पर आज लगा! बिछड़ जानेका डर, तुम सब से दूर जानेका डर, और फिर... शायद कभी न मिलने का डर.... # ग सखे!!!
वो वो लापर्वा नहीं पर हमारी फ़िक्र नहीं करते. वो काबिले तारीफ है पर हमें तारीफ ए लब्ज नहीं कहते. वो पास हि होते है पर अब साथ नहीं लगते.... नज़ारे चुराकर बात करने लगे है वो आज अपने कम और अजनबी ज्यादा लगे! उनसे बात किये जैसे अरसा होगया उनकी मुस्कान देखना मानो एक सपना होगया .. पता नहीं ऐसा क्या हुआ.. हम सोचते रहगये और वक्त निकलता गया ... छोडो कब तक जान आँखोमे रोकेंगे आज इसे आज़ाद करही देते... तुमसे बात न सही पर तुम्हारे तस्वीरको कुछ चंद लम्हे और देख लेते.... # ग सखे!!!
Comments
Post a Comment